Από μικρός υπήρξα εξαιρετικά ώριμο (εκτός απο εξαιρετικά έξυπνο, εξαιρετικά ευαίσθητο και εξαιρετικά όμορφο) παιδί. Με κατέβαλε ο ανθρώπινος πόνος, δεν άντεχα την δυστυχία, συνθλιβόμουν στη θέα των δακρύων. Σα φυσικό επακόλουθο στη ζωή μου τάχθηκα με το μέρος των αδυνάτων.
Αυτό το γεγονός σύντομα καθόρισε τη ζωή και τις επιλογές μου σε υπερβολικό βαθμό. Αφού για να καταλάβετε στις εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στη Ν.Δ. ήμουνα με το Σουφλιά, στο ΠΑΣΟΚ με τον Αρσένη, στο ΣΥΝ με τον Παπαγιαννάκη και στο ΚΚΕ με κάτι τύπους των οποίων το όνομα δε θυμάμαι γιατί η συντρόφισσα Αλέκα αμέσως μετά την εκλογή της, τους διέγραψε και κατόπιν τους εξόρισε κάπου στις Σιβηρία σε μέρος που δεν περνά ούτε ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος. Από μικρός ήθελα να κάνω επαγγέλματα που είτε εκφράζαν αυτό που στον κοινό νου σήμαινε αδύναμος, είτε είχαν σα σκοπό να απαλύνουν τον πόνο του.
Στα 3 μου λοιπόν (όχι αυτά τα τρία κυρία μου, πάρτε το χέρι σας από εκεί...)ήθελα να γίνω ινδιάνος (αγνωόντας πλήρως προφανώς το έλλειμα στον ασφαλιστικό τους φορέα το κακό συνταξιοδοτικό τους και την μεγάλη ανεργεία που μαστίζει το χώρο). Οι καρναβαλικές μου μεταμφιέσεις βρίθαν φτερών (αλλά όχι πούπουλων) τα οποία πολλάκις μου φάνηκαν χρήσιμα όταν μετά το ξεφάντωμα ακολουθούσαν οι γνωστές πια σε όλους τρελλές βραδυές καρναβαλιού. Ινδιάνος έμεινα για ένα περίπου χρόνο, και μετά σταμάτησα να είμαι, αλλά δε θυμάμαι αν παραιτήθηκα ή απλά με απέλυσαν με κάποια στεγνή, ξερή και άσπλαχνη επιστολή του αρχηγού μας του "καθιστού βούβαλου".
Αμέσως μετά - στα τέσσερα (δεν εννοώ ότι στήθηκα στα τέσσερα κυρία μου, εννοώ στα τέσσερα μου χρόνια) - ήθελα να γίνω τραυματιοφορέας. Αντ' αυτού, έγινα απλά τραυματίας. Για μια δεκαετία έσπασα ότι κόκαλο υπάρχει στο κορμί μου, έραψα φρύδια, χείλια, κεφάλια, άνοιξα μύτες σε μια προσπάθεια να εμπεδώσω τη θέση που βιώνει το μελλοντικό υποκείμενο της δουλειά μου, ο τραυματισμένος άνθρωπος. Τα χρόνια πέρασαν, έφηβος πια άρχισα να νιώθω τα πρώτα σκιρτήματα στην ευαίσθητη εφηβική μου καρδιά (και στο ακόμα πιο ευαίσθητο εφηβικό μου...). Ταυτόχρονα με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα αφυπνίστηκε η πολιτική μου συνείδηση και μαζί της η αγάπη μου για την τέχνη, και δη το τραγούδι. Fame story δεν υπήρχε τότε, κάμερες όλες κι όλες είχε τρεις η Ελληνική τηλεόραση - κι αυτές πέρναν όλο τους "3 στον αέρα" - έτσι για μια δεκαετία ξεδίπλωσα το μεγάλο τραγουδιστικό μου ταλέντο όπου μπορούσα να βρώ μικρόφωνο. Ήμουν ο άνθρωπος που άρπαζε πιο γρήγορα το μικρόφωνο από ότι η πουτάνα το πεντοχίλιαρο.
Σα τραγουδιστής έμεινα στην ιστορία για τρια πράγματα: α) για την - δε χωρεί αμφιβολίας περί τούτου καλέ κύριε - καταπληκτική μου φωνή, β) για τις αμέτρητες και τρελλά ερωτευμένες μαζί μου θαυμάστριες, και γ) για την κακή επιλογή ρεπερτορίου σε σχέση με το εκάστοτε ακροατήριο. Το τελευταίο μου το επισήμαναν όταν τραγούδησα "Όταν σφίγγουν το χέρι" σε ρεμπετάδικο, το "Ραγίζει απόψε η καρδια" σε αρραβώνα, και το "Χτυπάν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα" σε εκδήλωση για την κοπή βασιλόπιτας του κόμματος Βασιλοφρόνων στα Γιαννιτσά. Ήταν προφανές ότι οι μέρες μου στο τραγούδι είχαν τελειώσει...
Έκανα κι άλλες δουλειές, όλες εξίσου αποτυχημένα. Μεταξύ άλλων υπήρξα κουβαλητής φασολακίων (τσαουλιών) στη λαχαναγορά, γκαρσόνι σε εστιατόριο (που αγόραζε σερβίτσια ματά από κάθε μου μεροκάματο), μηχανικός, φαντάρος, ταχυδρόμος (έκανα τα ρεπό ενός ταχυδρομικού περιστεριού), ποδοσφαιριστής. Παντού η ίδια αποτυχία συνοδευόμενη όμως από το ίδιο ακόρεστο αίσθημα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Μια μερα καθόμουν με κάποιο φίλο μου και λιάζαμε τα ντεγκλαρε κορμιά μας στη χειμωνιάτικη λιακάδα της Θεσσαλονίκης. "Ρε συ Λαμπρούκο, μου λέει, έτσι κι αλλιώς άχρηστος είσαι που είσαι, ότι πιάνεις γίνεται στάχτη, γουστάρεις της παραμύθα με την προσφορά στο συνάνθρωπο, στις πίπες (τις λεκτικές κυρία μου αμάν πια...) είσαι άπιαστος, τα τραγουδάκια τα κουτσολές και είσαι και ΜΠΑΟΚ. Δε πας για Νομάρχης;"
Κι η ζωή μου απέκτησε νόημα...
πρωτη?.. το φοβαμαι λιγο αλλα δεν βαριεσε?...
εγω παλι κε νομαρχα μου απο μικρη ηθελα να γινω γιαγια... και τα καταφερα!!
κι ετσι και η δικη μου ζωή απέκτησε νόημα!!!!...
;))