Η φωνή του μου έσπαγε το τύμπανο. Ήμουν κι όλας εδώ μισή ώρα και ο συνδυασμός της ηλίθιας φάτσας του και της εκνευριστικής στριγκλιάς του, μου προκαλούσε την ανάγκη να τον χαστουκίσω.

-Ναυτάρας είπαααα!

-Ποιόν λέει αυτάρα; ρώτησα τον διπλανο μου, ένα τεκνό από την Πάτρα που βρέθηκε στο ναυτικό γιατί ο θείος του ήταν ιδιαίτερος του Σπήλιου του αητόπουλου.

-Δε λέει αυτάρας, ναυτάρας λέει και μου φαίνεται ότι κοιτάει προς το μέρος σου.

-Σήκω ρε ντακότα και χρονίσαμε, 600 νοματαίους έχω να πάρω σήμερα, άμα κάνουμε 10 λέπτά με τον καθένα μέχρι να πάρω τον τελευταίο θα έχει απολυθεί ο πρώτος!

Σηκώθηκα δειλά κρατώντας την πορτοκαλί Louis Vuiton με τα προσωπικά μου αντικείμενα, ξέρετε δα ένα lip gloss, λίγη πούδρα, ένα καθρεφτάκι, προφυλακτικά, σφιχτά στα δυο μου χέρια.

- Ώπα, τι έχουμε εδώ; Κύριε Σημαιοφόρε "νάρκη", "νάρκη"!

Πούντη βρε παιδιά και θα πέσω πάνω της η γελοία. Σε μένα έτυχε γαμώτη μου, τόσοι και τόσοι περάσανε σήμερα...

-Βρε καλώς το ομορφόπαιδοοοο. Από που είσαι εσύ καλέ μου;

Επιτέλους ένας πολιτισμένος άνθρωπος, σκέφτηκα. Σοβαρός, γλυκομίλητος, όσο πάει γίνεται και καλύτερα. Φαίνεται θα κατάλαβαν το επίπεδο μου και ορίσαν υπεύθυνους για το άτομο μου από την ανώτερη διοίκηση.

-Από τη Θεσσαλονίκη, απάντησα όλο καμάρι, αλλά έχω ζήσει χρόνια στην Αγγλία!

-Καλά αυτό και να μη μας το έλεγες θα το καταλαβαίναμε.

-Πέστα αγάπη μου, επιτέλους και ένας που αντιλαμβάνεται ότι είμαι ένας "citoyen du Monde". Aχ τι καλά που σε βρήκα, από το πρωί έχω μιλήσει με όλες τις δευτερες τσολαρίες που επειδή η θεία τους καθαρίζει κάθε 15 το πουρι στην τουαλέτα στο γραφείο του Σπήλιου και του Μεϊμαράκη νομίζουν ότι είναι και μεγαλοστελέχια του κόμματος. Mon Dieu που έχει καταντήσει αυτή η Νέα Δημοκρατία σήμερα!

-Και δε μου λές γλυκέ μου, τι φρούτα βγάζει η Θεσσαλονίκη;

-Τι να σας πω καλέ, θα σας γελάσω και δε το θέλω, γιατί όπως αντιλαμβάνεστε -το μαρτυράει και το στύλ μου άλλωστε- εγώ με την κηπουρική ουδεμία σχέση έχω. Εγώ μοντελίστ σπούδαζα στο "Fashion & Design" αν έχετε ακουστά, στο Λονδίνο. Πάντως τα κομμάτια μου προλάβαν να κάνουν και μια περατσάδα σε δυο-τρεις πασαρέλες στην πόλη του φωτός!

-Μάλιστα, μάλιστα. Και εδώ εσύ σα να λέμε, τί ήρθες να κάνεις;

-Γνωριμίες, αστειεύτηκα αλλά είδα γύρω μου τόσο σοβαρά πρόσωπα που σκέφτηκα να αφήσω το χιoύμορ για αργότερα, όταν πλέον θα έχουμε γνωριστεί καλύτερα!

-Για άνοιξε να επιθεωρήσουμε την τσάντα σου και προχώρα στν υματισμό για τα περαιτέρω.

-Τι εννοείτε να επιθεωρήσετε την τσάντα μου. Πόλιτσμαν είστε; Δεν είστέ. Τα απαραίτητα έχω μέσα. Δε θα βγάλουμε τώρα δα και τα προσωπικά μας δεδομένα στη φόρα! Έξαλλο με έχετε κάνει. Σας εφιστώ την προσοχή κύριε Παραστάτα μου, ο Μειμαράκης είναι αδελφικός φίλος της μαμάς!
-Σημαιοφόρος όργιο! Και δεν πα να είναι και αδερφός της, άνοιξε τη τσάντα σου λέω, είναι κανονισμοί. Ναυτονόμος, άνοιξε την τσάντα σε παρακαλω!
Τι είναι αυτό; Καλσόν lycra; Μαγιό τάγκα; Μάσκα προσώπου, ενυδατική ημέρας, lip gloss σάπιο μήλο, lip gloss κόκκινο του πάθους, eyeliner, εσάρπα από πούπουλα στρουθοκάμηλου, essence "J' adore", που νομίζεις ότι ήρθες αγόρι μου; Για γοργόνα ήρθες να υπηρετήσεις ή για ναύτης; Κι όταν θα συναντάς τους άλλουν ναύτες τί θα τους ρωτάς; Αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; Μήπως νομίζεις ότι είσαι το Δελφινοκόριτσο; Γρήγορα, αρβύλες, ναυτικά και στον κοιτώνα σου. Εδώ είσαι ακόμα λέμε;
(Αργότερα στον υματισμό)
-Κύριε Υματιστά.
- ...
-Κύριε υματιστά λέω! Να σας ρωτήσω, το παντελόνι μου έρχεται μακρύ, και η αρβύλα πολύ flat. Μήπως έχετε καμιά με ψηλότερο τακουνάκι;
-Δυστυχώς οι 11ποντες μας τελείωσαν μόλις. Την τελευταια την πήρε ο ναυτάρας από μπροστά σου. Τώρα για το παντελόνι τι να σου πω, πέρνα στη δίπλα αίθουσα που είναι η Σύλια Κριθαριώτη να σου βάλει σημάδι και θα το στείλουμε στην Κοκοσαλάκη στο Λονδίνο για κόντεμα.
-Καλέ πλάκα μου κάνετε! Η Σύλια βάζει τα σημάδια για το κόντεμα στο ναυτικό; Μωρέ εγώ καλά το έλεγα ότι είναι βλαχάρα αυτή. Καλά τώρα τρελλάθηκα από τη χαρά μου μιλάμε. Η Κοκό είναι τρελή μου φίλη. Θα της στείλω και ένα γράμμα να μου περάσει στρασάκια σε αυτό τετράγωνο που κρέμεται στην πλάτη για να του δώσω μια γκλαμουριά. Επιτέλους και μια φινέτσα εδώ μέσα... Να ρωτήσω, που είναι τα δοκιμαστήρια;
-Ίσα μωρή γκαζόλαμπα που μου θες και δοκιμαστήρια!
-Μπαρδόν;
-Βρε ούστ, παλιοβαρκαρόλα, άκου λέει θέλει αρβύλα με τακουνάκι. Φορτώσου το λουκάνικο και στο θάλαμο. Γρήγοραααα!
-Α δε με βλέπω για πολύ εδώ μέσα. Εμένα αγάπη μου η μαμά μου είναι φίλη του Μεϊμαράκη!
-Βρε ούστ!
-Αααα, βάρβαρε!
(αργότερα στο θάλαμο)
Αγαπημένο μου ιστολόγιο. Μιας μέρας ναύτης και νιώθω ήδη παλιός. Το παντελόνι μακρύ, το μπλουζάκι σα σαλβάρι και οι αρβύλες 3 νούμερα μεγαλύτερες, αλλά τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός ότι τα ντουζ είναι κοινά, και τα τεκνά κυκλοφορούν όλη μέρα μέσα στα πόδια μου με τα σώβρακα. Έχω ματιάξει αυτό τον Κρητικό βοσκό που είναι μπρουτάλ, και μιλάει πρόστυχα.
Νομίζω ότι θα του αφιερώσω ένα στιχάκι για να του δείξω το ενδιαφέρον μου.

"Γύρω μου πέφτουνε βροχή,
οι patriot οι βόμβες,
μα εγώ να τρέξω δε μπορώ,
είναι στενές οι γόβες"

Αίγινα 09/05/2006
Ναυτάρας Λαμπρούκος

* Το κειμενάκι αφιερώνεται στο Northako που οσονούπω θα υπηρετήσει τη θητεία του. Του εύχομαι καλή θητεία και να μη χάσει το χιούμορ του...