Μιά φορά και ένα καιρό, κάπου στα βάθη της Ανατολής, εκεί που ο ήλιος είναι πράσινος και οι πρωθυπουργοί τρώνε σουβλάκια, γεννήθηκε ένα όμορφο πριγκηπόπουλο. Το πριγκηπόπουλο αυτό ήταν τόσο όμορφο που σου έκοβε την ανάσα, το χαμόγελο του σου πάγωνε το αίμα και το κλάμα του ακουγότανε σαν το τραγούδι των σειρήνων.

Το πριγκηπόπουλο - που στο μεταξύ το ονομάσανε Λαμπρούκο - μεγάλωνε στο μικρό του παλάτι που βρισκότανε στα σύννεφα, και όταν ήθελε να κατέβει στη γή χρησιμοποιούσε τη φασολιά που ξεκινούσε από τον κήπο του και κατέληγε στο παρτέρι τς πολυκατοικίας του Αλέξανδρου Λυκουρέζου και της Ζωής Λάσκαρη στην Ηρώδου του Αττικού. Απο κει έπερνε το μετρό στο σταθμό του Ευαγγελισμού και πήγαινε να επισκεφτεί τη θεία του την Ευτέρπη που έμενε στο Κουκάκι και είχε δυο πανάσχημα αγόρια, το Μπόλεκ και τον Λόλεκ.

Μια μέρα των ημερών οι γονείς του μικρού Λαμπρούκου-πριγκηπούκου πεθάνανε από μια σπάνια ασθένεια, το παλάτι τους το έφαγε ο Αλογοσκούφης γιατί ανεγέρθηκε πριν την απογραφή και θεωρήθηκε ότι χτίστηκε με μίζες από τους TOR-M1, ενώ οι μετοχές του Σιγάλα, του Εμπορικού Δεσμού και των Κλωστηρίων Ναούσης που είχανε πέσανε 1874%. Ο μικρός Λαμπρούκος, που στο μεταξύ είχε γίνει θεότεκνο στα ντουζένια του και είχε ήδη κάνει σχεση με τη Λίτσα Γιαγκούση, τη Μιμή Ντενίση, την Άννα Βίσση και τη Ναταλία Γερμανού πήρε των οματιών του και πήγε να ζήσει με τη Θεία του την Ευτέρπη σε μια άθλια πολυκατοικία της οδού Βεϊκου.

Ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ μόλις είδανε το Λαμπρούκο σκάσανε από τη ζήλια τους που αυτος ήταν όμορφος και όλες οι γυναίκες τον θέλαν για το κορμί του, και πές-πες-πες, πείσαν τη μάνα τους την Ευτέρπη να τον κρατάει συνέχεια κλειδωμένο σε ένα άθλιο υπόγειο διαμέρισμα στην οδό Κωσταλέξι. Το διαμέρισμα ήταν υγρό και σκοτεινό, με λίγα παλιά έπιπλα. Κάθε μεσημέρι ερχόταν η θεία του και του έφερνε λίγο ψωμί μουχλιασμένο, ένα μπουκάλι νερό και ένα κουτάκι σπίρτα για να ανάβει το τζάκι και να μη ψοφολογήσει από το κρύο. Στην αρχή ο λαμπρούκος έκαψε όλα τα έπιπλα προκειμένου να κρατηθεί ζεστός την ώρα που ο αέρας λυσομανούσε, τα belozeria είχαν παγώσει τα πάντα στο δρόμο, και η βρόχα επεφτε right through. Μετά τα έπιπλα τελείωσαν, και ο μικρός λαμπρούκος, μόνος και εγκαταλελειμένος άρχισε αν ανάβει ένα ένα τα σπίρτα για να ζεστάνει τους παγωμένους του κοιλιακούς, τα στιβαρά του μπράτσα, το θεληματικό του πηγούνι και τους σκληρούς σαν πέτρα τρικεφάλους του. Ο αέρας φύσηξε δυνατά, σήκωσε τη στάχτη και τα αποκαίδια από το τζάκι που κόλλησαν στα μπούτια του Λαμπρούκου, ενώ την ίδια στιγμή το τελευταίο του σπίρτο έσβηνε και ο ίδιος έπεφτε σε μια βαθειά χειμερία νάρκη.
Ξάφνου στον ύπνο του εμφανίζεται ένα ξωτικό που είχε τα βυζιά της Ελένης Μενεγάκη, τον κώλο της Μάγκυ Χαραλαμπίδου, την κουρούπα της Βέρας Λάμπρου και την ευφυίας της Ελεωνόρας Μελέτη.
- "Γεια σου μικρέ μου Σταχτομπούτε, είμαι η Ματζίκα Ντε Σπέλ, η καλή σου μάγισσα!" του λέει και τα χνώτα της του προκάλεσαν μικρές ανατριχίλες σε όλο του το κορμί. "Ήρθα να σε σώσω από τη μιζέρια σου. Φόρεσε το trendy outfit που σου άφησα στο μαξιλάρι και σήκω. Έχεις έξοδο απόψε". Ο Λαμπρούκος σηκώθηκε σαν υπνωτισμένος, φόρεσε το τύπου ημισκούμπρια φούτερ με την λαχανί κουκούλα και το 7 νούμερα μεγαλύτερο τζίν με το καβάλο στα γόνατα και βγήκε έξω στην παγωνιά. Στο σκοτεινό δρομο ήταν μόνο ένα άδειο κουτί από Milner με χαμηλά λιπαρά και τέσσερις γυμνοσάλιαγκες που εμφανίστηκαν μετά τη βροχή. Η Ματζίκα σήκωσε το ραβδί της στον αέρα, κι ύστερα το χτύπησε με δύναμη στο άδειο κουτί. Ξάφνου, σα σε όνειρο το κουτί μεταμορφώθηκε σε μπανιέρα και οι γυμνοσάλιαγκες σε ρόδες.

"Πριν πεις οτιδήποτε, σε ενημερώνω ότι το άλλο με την άμαξα και τα άλογα θέλει ποντίκια και κολοκύθα. Έλλειψη πρώτων υλών βλέπεις... Λοιπόν καβάλα το και τσακίσου για το πάρτυ της Μαρίνας Βερνίκου στο Εκάλη Tennis Club. Αλλα να θυμάσαι, στις 12:00 πρέπει να είσαι πίσω, αλλιώς..."
Το σπινιάρισμα από τις ρόδες της τετράτροχης μπανιέρας με τα 480 άλογα και το ένα σιφόνι σκέπασε την τελευταία φράση της Ματζίκας, και δεν έφτασε ποτέ στα αυτιά του Σταχτομπούτου-Λαμπρούκου.

Το Εκάλη Tennis Club ήταν κατάφωτο, τα πολυτελή αυτοκίνητα παραταγμένα και οι personnes πήγαιναν και ερχότανε. Εκεί ήταν όλη η καλή κοινωνία της Αθήνας, ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο Γιώργος Τράγκας, η Λόλα Νταιφά, ο Δημήτρης Κοντομηνάς, ο Ζάχος Χατζηφωτίου, ο Τρύφωνας Σαμαράς και η Miss Young 2006 Κάλλι Μουλκιώτη. O Λαμπρούκος μπήκε αργά από τη μεγάλη πόρτα και όλα τα κεφάλια των κυριών γύρισαν αμέσως προς το μέρος του, η μουσική σταμάτησε να παίζει τα ρολόγια σταμάτησαν να γυρνάν και τα κινητά τηλέφωνα χάσαν το σήμα τους. Ήταν στ' αλήθεια πανεμορφος καθώς τον έλουζε το φως της πανσελήνου και του πολυελαίου της κεντρικής σάλας.

Προχώρησε αργά προς το κέντρο της αίθουσας, άπλωσε το χέρι του και άγγιξε τα μαλλιά της Μαρίνας Βερνίκου των 22 ρετιρέ στο Κολωνάκι, των 100 yaught και των Grand Prix του Μονακό. Ύστερα λύγισε τη μέση της και της έδωσε ένα παθιασμένο φιλί. Την ίδια στιγμή τα υπόλοιπα θηλυκά του Ekali Club παθαίνανε μικρές νευρικές κρίσεις. Χορέψανε όλο το βράδυ. Αυτή κρεμότανε συνεχώς από τα χείλη του, κάτι που του προκάλεσε ένα μόνιμο πρήξιμο, γιατί όσο και να το πείς τα κιλά της τα είχε. Ύστερα κάνανε ένα διάλλειμα και πήγε να πάρει ένα ποτό από το μπαρ.

- "Ένα Havanna 7, με πάγο και μαι φέτα πορτοκάλι tender"
- "Aμέσως κύριε. Αλλά πριν μήπως θα θέλατε ένα μήλο; Κάνει καλό στις καούρες και θεραπεύει και τις αιμορροίδες."
- "Μπόλεκ! Είπε με χαρά ο Λαμπρούκος ξεχνώντας το άσβεστο μίσος που τους χώριζε. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω μετά από 13 χρόνια που με έχεις κλειδωμένο στο υγρό και κρύο διαμέρισμα της οδού Κωσταλέξι. Είναι και ο Λόλεκ εδώ;"
- "Βέβαια είναι. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι καθαρίζει τα ξερατά από κάτι μεθυσμένους στις τουαλέτες αλλά σύντομα θα είναι και πάλι κοντα μας για να σερβίρει. Λοιπόν το θέλεις το μήλο;"

Ο καλόψυχος και ανυποψίαστος ξανθός Λαμπρούκος το πήρε και του έριξε μια μεγάλη δαγκωνιά. Το ρολόι χτυπούσε 12:00 όταν τα μάτια του γούρλωσαν και βγαίναν από τις κόγχες, το πρόσωπο του εγινε κατακόκκινο, τα υπέροχα ρούχα του έγινα κουρέλια φανερώνοντας το μικροσκοπικό string του που φορούσε ανάποδα. Μόλις λίγα λεπτά ζωής του απομέναν. Ήταν πια φανερό, το όμορφο πριγκηπόπουλο πέθαινε δηλητηριασμένο από χέρι ξαδερφικό.

"Αφήστε με να πάω μαζί του στην κόλαση", φώναξε η Μαρίνα Βερνίκου από την άλλη άκρη της αιθουσας και έτρεξε προς το μέρος του. "Κι αν δε μπορέσω να πεθάνω μαζί του, αφήστε με τουλάχιστον να φιλήσω τα νεκρά του χείλη που με αιχμαλωτήσανε, για τελευταία φορά".

Έσκυψε και τα βαμένα με lip gloss Max Factor No 42 χείλη της ακούμπησαν στα δικά του. Το πριγκηπόπουλο άνοιξε τα ματια του τη στιγμή που δεκάδες μικρά νανάκια παίζανε το Messiah του Handel και το Carmina Burana του Orff, ένεκα που ήταν και ΠΑΣΟΚΟΣ ο παρολίγο θανόντας.

Η αγάπη είχει νικήσει για ακόμη μια φορά το θάνατο.
Και ζήσαν αυτοί καλά σε ένα διαμέρισμα 280 τ.μ. στην πλατεία Κολωνακίου με υπηρετικό προσωπικό, μπάτλερ και 2 Mercedes, και εμείς καλύτερα στο δυαράκι της οδού Αγίου Ονούφριου στο Πέραμα.