Τα όνειρα μου για τη νομαρχία Θεσσαλονίκης προσέκρουσαν στους γυμνασμένους γλουτούς της κας. Πατουλίδου, συνετρίβησαν στη μαμακολαγνεία του προέδρου και τα κατάπιε ένα ΓΑΜΩΤΟ. Γαμώ την ατυχία μου!
Ποιος να μου τό λεγε ότι είχα χάσει την κούρσα για την υποψηφιότητα στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης από το 1992. Τότε που σαν μαλάκας πανηγύριζα για την πρώτη μεγάλη νίκη του Ελληνικού κλασσικού αθλητισμού.
Μήπως φταίει που δεν έμαθα να πετώ ποτέ ακόντιο; Μήπως που το πήδημα είναι μια έννοια που στο μυαλό μου έχει μόνο σεξουαλικές προεκτάσεις; Μήπως να αρχίσω να φοράω καυτά σόρτς και να περιφέρω τα silicon stuffed tits μου στα courts; Μήπως φταίει που δεν έγινα φίρμα λαικιά; Γιατί Giorgo μου, γιατί αυτήν και όχι εμένα, ρωτώ. Κατ' αρχήν όπτικά όσο και να το πεις υπάρχει μια σαφής όμοιότητα. Εντάξει από κώλο δε λέω, μια ψιλοκυτταρίτιδα και μία χαλάρωση την έχω, αλλά δεν είναι δυνατό να κολλήσει εκεί ένα κίνημα που έχει στις τάξεις της τη Γωγώ Αντζολετάκη! Και μην ακούσω αηδίες περί οράματος για τη Θεσσαλονίκη γιατί έχω εγώ δυο μέτρα όραμα το οποίο περιληπτικά και συμπερασματικά μπορεί να αποδωθεί με τα κάτωθι τσιτάτα:
"Για τη Θεσσαλονίκη γαμώ την πουτάνα μου!"
"Μακεδονία και ξερό ψωμί"
"Νύμφη του Θερμαικού και σας γαμούμε Χαι-Κου"
"Και γω σ' αγαπώ γαμώ το Χριστό μου"
"Βουκεφάλα-Βουκεφάλα που την έχεις σα κρεμάλα"
"Δεν είμαστε καλά δεν έχουμε μυαλό είμαστε άρρωστοι με το ΜΠΑΟΚ το ΘΕΟ"
Παρόλα αυτά δηλώνω απλός στρατιώτης του κινήματος, βάζω στην άκρη τις προσωπικές μου φιλοδοξίες και τις εκατοντάδες χιλιάδες επιστολές που με καλούνε να τεθώ επικεφαλής του συνδυασμού "Θεσσαλονίκη-Μέγας Αλέξανδρος-ΜΠΑΟΚ-Ορθοδοξία", και καλώ όλους τους συνοδοιπόρους μου, τους ανθρώπους και τους μπλόγκερς που με αναδείξαν στα πέτρινα χρόνια της αφάνειας, να στηρίξουν τη Βούλα Πατουλίδου για τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης.
Δε θα αντέξω το ΜΗ ΧΕΣΩ για άλλη μία τετραετία!