Πάρτυ, και φέρτη, και να σου κάνω εγώ πάρτυ να γλείφεις και τα δαχτυλάκια μου, και όχι θα είμαι και γω εκεί, και ναι θα με αναγνωρίσεις από τις ζαρτιέρες που θα φοράω μέχρι τ' αυτία, όχι το δικό μου στρίνγκ θα είναι κόκκινο και θα το κρατάω στα δόντια, όχι εγώ την έχω μεγάλη και θα φοράω κολλητό παντελόνι σαν αυτά που φορούσε ο
King στο
Rock around the clock, υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις...
Και βάλαμε και μεις με το νου μας...
Άντε πάλι λέω δε μπορεί, Μεγάλη Εβδομάδα είναι, βάλε και το γεγονός ότι θα υπάρχει μια αυτοσυγκάτηση ένεκα που είναι και η πρώτη γνωριμία και δε θέλουνε να τις πουν και εύκολες, μάλλον δε μπορεί να είναι έτσι ακριβώς. Όμως κόσμος θα υπάρχει, νέοι, ωραίοι, όλο και θα πετύχουμε κανένα...
...να χωθούμε και μεις. Και πάλι τζίφος! Το πάρτυ (σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες και πρακτωράκους που είχαν κατακλύσει μέχρι και τα γύρω πεζοδρόμια προκειμένου να δουν ποιος παρκάρει τι και που) ήταν μια απέραντη βαρεμαροσύνη. Εμείς περιμέναμε αυτές...
αλλά πήγαν αυτές...
Ε, μετά από αυτό λέω
Δόξα το Θεό που δε πήγα! Όταν εγώ θα σας γνέφω από τον
Παράδεισο, στην κόλαση που θα σαπίζετε, Άθεοι, τότε θα με παρακαλάτε
"Λαμπρούκο πες μια καλή κουβέντα στο Μεγάλο να μας βγάλει από το καζανι, βράσαμε πια...". Ελπίζω να περάσατε όλοι απαίσια, τα ποτά να ήταν μπόμπα και να έχετε μια κεφάλα τρία μέτρα από το
hang over, οι γκόμενες να ήταν όλες ανοργασμικές και οι γκόμενοι χάλια, να μαλώσατε μέχρι αηδίας, να μαλλιοτραβηχτήκατε και να ήταν και ο ακατανόμαστος
(Νίκος Δήμου) στο πάρτυ όπου ελπίζω κάποια στιγμή να πήρε το μικρόφωνο και να έδωσε μια διάλεξη για τους νέους διάυλους PCI και πως αυτοί επιδρούν λυτρωτικά στην άρση της απομόνωσης των ακριτικών χωριών.
Εγώ πάντως την έβγαλα με Νηστεία και Προσευχή, εκκλησιάστικα και ζήτησα συγχώρεση γιά όλους σας (Ωρε τι μεγάλη καρδιά είμαι, Ωρε)!
μην μας πει κανεις ζηλιαρηδες, θα του βαλω πιπερι οπου βρω!