Έχοντας ζηλέψει τη δόξα των άλλων, πολλών και καταξιωμένων στη συνείδηση του κόσμου, του ιερατείου, των δημοσιογράφων, των πολιτικών, των ξανθών γυναικών και των εν γένει ποδηγετών του έθνους bloggers, αποφάσισα και εγώ, καθοδηγούμενος από τα αγνά ελατήρια της αυτοπροβολής του αυτοθαυμασμού (που ενίοτε αγγίζει τα όρια της αυτολατρίας) και της φιλαυτίας που με διακρίνει να εκθέσω τις σκέψεις μου στο διαδίκτυο, μήπως ξεστραβωθεί και τις διαβάσει κανένας χριστιανός (ή μη) μεγαλοεκδότης, μου δώσει καμιά στήλη σε καμιά μεγάλης κυκλοφορίας ημερήσια εφημερίδα και μέσα σε λίγους μήνες βρεθώ παντρεμένος με πλούσια κυρία, κάτοχο κατασκευαστικής εταιρείας που παίρνει υπεργολαβίες στα Ολυμπιακά έργα, να το παίζω αρχισυντάκτης και να τραγουδάω με το Λευτέρη Παπαδόπουλο αγκαλιά, καλεσμένος σε εκπομπές του Σπύρου Παπαδόπολου και της Σεμίνας Διγενή, αφιερωμένες στο Μίκυ που όλοι αγαπήσαμε (αλλά δεν έχουμε ούτε ένα δίσκο του στο σπίτι μας).

Με αυτά τα ολίγα για αρχή (γιατί οι καιροί είναι πονηροί και οι αγωγές παραφυλάνε στις γωνίες), σας περιμένω όλους κάθε μέρα, σε αυτό τον όμορφο κόσμο το πρωί, για ένα καφέ με την Ελένη, ή τη Μαρία, την Όλγα, τη Δήμητρα και γενικά οποιαδήποτε ανταποκρίνεται στο αθανατο στερεότυπο 90-60-90.

Με αγάπη

Λαμπρούκος